Τα Πάθη και η Ανάσταση

Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας,

Μαθηματικός

Το αφήγημα των Παθών και της Ανάστασης είναι ίσως το πιο οικουμενικό ανάμεσα σ’ εκείνα που, ακόμα και όταν δεν εγγυώνται ερμηνεία επιδαψιλεύουν παρηγοριά.

Η προσδοκία της Ανάστασης είναι διεκδίκηση μιας «δεύτερης» ευκαιρίας για αξιοπρεπή ζωή.

Σεβόμαστε την Ανάσταση ως μέρος ενός πολιτισμού βαθύτατα Ουμανιστικού.

Μια έννοια όταν αποδεικνύεται τόσο διαχρονική και τόσο ισχυρή όσο η Ανάσταση παύει να είναι απλά ένα από τα θεμέλια της θρησκευτικής μας πίστης, ένας παρήγορος μύθος . γίνεται ισοδύναμο της ζωής. Είναι κάτι που εκκρεμεί ανάμεσα στη μελαγχολική ύφεση και την ευφορική έξαρση.

Δεν παύει αυτή η «Ανάσταση» να συνιστά μια τελετουργία επανερχόμενη κάθε χρόνο, όχι τόσο ως θρησκευτική αποκαλυπτική εμπειρία αλλά ως ευκαιρία μίζερων καταναλωτικών διαφημίσεων.
Γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν με το εμβατηριακό άσμα «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» αυτό και το λάθος μας .  αποκλείσαμε την … Ανάστασή της !