ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος

συνταξιούχος εκπαιδευτικός

✓ Και η σημερινή στήλη θα σχολιάσει θέματα της επικαιρότητας, αποφεύγοντας λόγια προλόγου, για να μη γίνεται και βαρετή στον αναγνώστη.

✓ Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας μας είχα γράψει ότι κακώς άφηναν τον απεργό πείνας πατέρα αδικοχαμένου παιδιού στο δυστύχημα των Τεμπών επί 22 ημέρες ενώ έπρεπε από την πρώτη στιγμή, Πολιτεία και δικαιοσύνη, εν συννενοήσει, να του δώσουν άδεια εκταφής για να προβεί στο DNA και στις ιστολογικές εξετάσεις, που επιθυμούσε στη σωρό του.

Και κατηγόρησα τους ιθύνοντες διότι εξετέθησαν χωρίς λόγο και δημιούργησαν υποψίες και απορίες. Πρέπει να γνωρίζουν οι χαροκαμένοι γονείς ότι η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή ήταν στο πλευρό τους. Όλοι συμπάσχουμε με τον πόνο τους.

Ο πόνος τους είχε γίνει πόνος μας και οι προσευχές μας για ανάπαυση ψυχής των απολεσθέντων βλασταριών τους και ψυχική τόνωση των ίδιων ώστε να μπορέσουν να σταθούν όρθιοι στο τραγικό συμβάν. Άλλωστε και οι πρωτοφανείς διαδηλώσεις σ’ όλη τη χώρα αυτό δείχνουν.

Συμπαράσταση σ’ όλο της το μεγαλείο.

Αυτό αιωρείται και σήμερα στην καθημερινότητα την οποία ο γράφων ανελλιπώς αφουγκράζεται. Όμως η κοινή γνώμη διαφωνεί με κάποιες ενέργειες οι οποίες έπρεπε να έχουν αποφευχθεί.

Έπρεπε να αποφύγουν με κάθε τρόπο έστω και την ελάχιστη ταύτιση με κόμματα για να αποφύγουν πολιτικοποίηση των ενεργειών τους, διότι τα κόμματα ζητάνε ευκαιρία να παρέμβουν να δηλώσουν την παρουσία τους, και δήθεν να υποστηρίξουν το σωστό και το δίκαιο, αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη. Όλες οι ενέργειές τους μακριά από επιρροή και ανάλογες τοποθετήσεις κομμάτων. Και ακόμη η κοινή γνώμη και διερευνήστε το αυτό, δεν συμφωνεί με την αναγραφή έμπροσθεν του χώρου του Αγνώστου Στρατιώτη των ονομάτων των θυμάτων. Ο χώρος του Άγνωστου Στρατιώτη έχει άλλο σκοπό. Έχει να τιμήσει τα άγνωστα παλληκάρια που θυσίασαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.

Το επισκέπτονται πολλοί και ιδιαίτερα εκατομμύρια τουρίστες, γίνονται καταθέσεις στεφάνων, τελετές παρελάσεις, παρακολουθείται η αλλαγή φρουράς, έρχονται αρχηγοί κρατών, κλπ. Αν νομίζουν ότι εκεί κάπου πρέπει να γραφούν τα ονόματα, ας διαλέξουν έναν άλλο χώρο έστω και εκεί κάπου κοντά, όχι όμως μπροστά στον ομφαλό της χώρας. Αυτός ο χώρος είναι για άλλο σκοπό. Ας αφουγκραστούν οι ταλαιπωρημένοι γονείς την κοινή γνώμη, των οποίων όλοι σεβόμαστε το βαθύ πένθος και ας μην δημιουργούν προβλήματα διχασμού εκεί που δεν πρέπει να υπάρχουν. Ας τα προσέξουν αυτά. Το δράμα των Τεμπών μας θέλει όλους ολόψυχα κοντά τους.

✓ Πολύς λόγος έγινε για την πρόταση του Δημάρχου να μεταφερθεί το μουσείο Εθνικής Αντίστασης στο Γοργοπόταμο. Υπήρχαν αντιδράσεις και από την αντιπολίτευση και από οργανώσεις και τελικά ματαιώθηκε κάθε ενέργεια. Επειδή δεν ασχολήθηκα σε βάθος με το εν λόγω θέμα αλλά επιφανειακά το παρακολούθησα, ίσως αυτά που θα καταθέσω να μην είναι απολύτως τεκμηριωμένα.

Επειδή όμως το συζήτησα με αρκετούς συμπολίτες και άκουσα τις απόψεις τους θα μεταφέρω τη γνώμη τους. Και θα επαναλάβω οι εκάστοτε αρμόδιοι είτε διάκεινται θετικά ή αρνητικά σε κάποιο θέμα πριν πάρουν την τελική τους απόφαση ας κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο και ας αφουγκράζονται τη φωνή του απλού πολίτη. Πιστεύω αν την συνζυμώνουν και με τις δικές τους θέσεις, δεν έχουν να χάσουν αλλά να ωφεληθούν. 

Για το εν λόγω θέμα με όλους όσους το συζήτησα η γνώμη τους είναι ότι καλώς έγινε η πρόταση του Δημάρχου. Ο Γοργοπόταμος είναι ο ομφαλός της Εθνικής μας αντίστασης με πανελλήνια και γιατί με παγκόσμια εμβέλεια. Αν γίνουν εκεί πολλά έργα διαμόρφωσης του εκεί χώρου σε όλον τον περίγυρο, τονίσουν την μεγαλοπρέπειά του και ο χώρος να είναι προσβάσιμος απ’ άκρη, σ’ άκρη και κτισθεί και ένα εντυπωσιακό μουσείο δεν θα ήταν το καλύτερο;  Αυτά λένε οι συμπολίτες μας. Και ο γράφων θα καταθέσει και την προσωπική του άποψη. Το μουσείο στο κέντρο της πόλης δεν είναι καθόλου επισκέψιμο. Το έχω γράψει επανειλημμένα και το έχω πει και στους εκάστοτε δημάρχους.  Τουριστικά πούλμαν είναι αδύνατον να μπουν στο κέντρο της πόλης ως έχει σήμερα το κυκλοφοριακό πρόβλημα. Το έχει γευτεί με πίκρα ως πρόεδρος των συνταξιούχων του Δημοσίου Φθιώτιδας επί 17 χρόνια. Έρχονταν και έρχονται σύλλογοι από όλη την Ελλάδα και σταθμεύουν τα πούλμαν έξω από την πόλη και κανένα δεν έρχεται στο κέντρο. Το ίδιο θα ισχύει και με το μουσείο στο κέντρο της πόλης.

Ότι καινούργιο γίνεται να είναι εκτός κέντρου για να είναι προσβάσιμο και επισκέψιμο.

Αυτά καταθέτει ο γράφων συνυφασμένα και με τη γνώμη των πολιτών και οι υπεύθυνοι αρμόδιοι ας αναλάβουν την ευθύνη των αποφάσεών τους.

✓ Μεγαλειώδης ο εορτασμός στην πόλη μας για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940. Λαμπρές εκδηλώσεις, πανηγυρικοί, γιορτές στα σχολεία με επιστέγασμα βέβαια την παρέλαση που προκάλεσε ενθουσιασμό και ρίγη περηφάνειας σ’ όσους με πατριωτική έξαρση την παρακολουθήσαμε. Και ο ηλιόλουστος καιρός βέβαια συνετέλεσε κατά πολύ στην επιτυχημένη εμφάνιση των τμημάτων, αλλά και στη συμμετοχή χιλιάδων συμπολιτών μας.

Ο γράφων θα συγχαρεί θερμά όσους συνετέλεσαν στην επιτυχή αυτή εμφάνιση, τους διοργανωτές, τους εκπαιδευτικούς, τα παρελάσαντα τμήματα, σχολεία, μουσική του Δήμου και κάθε έναν που με την προσπάθειά του υπήρξε αρωγός και βοηθός. Θα καταθέσει όμως και κάποιες προτάσεις, ας μην τις χαρακτηρίσουμε παρατηρήσεις. Παρετήρησε λοιπόν  ότι τα παιδιά του Δημοτικού παρ’ όλο που ζουν στην εποχή των παχέων αγελάδων είναι μικρά το δέμας. Τα χρόνια της δικής μας εκπαιδευτικής θητείας, παρ’ όλο που υπήρχαν οι ισχνές αγελάδες, οι μαθητές του Δημοτικού ήταν πιο μεγαλόσωμοι και πιο ανεπτυγμένοι. Ίσως το ότι αργούσαν να πάνε σχολείο, ή και μερικοί δεν περνούσαν τις τάξεις να είναι και μια δικαιολογία. Βέβαια οι ασχολούμενοι, επιστημονικά εξειδικευμένοι, θα είναι εις θέσιν να καταθέσουν κάποια άποψη.

Και κάτι άλλο που παρετήρησε ο γράφων στους παρελαύνοντες μαθητές κυρίως των Δημοτικών Σχολείων. Ο βηματισμός τους δεν ήταν συγχρονισμένος, η στοίχιση, οι τριάδες, ο όλος εναρμονισμός τους με τα ακούσματα της μουσικής κλπ. υστερούσε.

Πιστεύω ότι οι προσπάθειες των σημερινών συναδέλφων γυμναστών στα σχολεία δεν υστερούν.

Με πείρα 35 χρόνων στο σχολείο, θα μου επιτρέψουν να τους κάνω μια υπόδειξη, αφού βέβαια αναγνωρίζω ότι αυτοί γνωρίζουν πιο πολλά από εμένα, που την εποχή που φοιτούσαμε εμείς στις παιδαγωγικές σχολές ελάχιστα θεωρητικά διδασκόμασταν για τη σωματική αγωγή. Θα τους υποδείξω να μην περιμένουν να ασκούν τα παιδιά στο βηματισμό λίγες ημέρες πριν τις εθνικές γιορτές και παρελάσεις. Έτσι δεν εμπεδώνεται και δεν γίνεται κτήμα των παιδιών. Ο γράφων ως ενεργός εκπαιδευτικός στο μάθημα  της γυμναστικής, πάντα, μα πάντα, 5-10 λεπτά πριν αρχίσει η καθορισμένη γύμναση έκανε στο τμήμα του ασκήσεις βηματισμού και μάλιστα πολύ σχολαστικά ίσως και λίγο φορτικά.

Έτσι όταν ερχόταν η ώρα της εμφάνισής τους ήταν πανέτοιμοι λες και ήταν στρατιωτάκια. Τότε βέβαια είχαμε και τα τύμπανα στα σχολεία και βοηθούσαν πολύ στον τομέα αυτό.

Ας μου συγχωρεθούν οι υποδείξεις. Μια δοκιμή δε βλάπτει.

Και πάλι ευχαριστίες σε όλους τους συντελέσαντες στο να τονωθεί για μια ακόμα φορά το εθνικό μας φρόνημα.

✓ Ας γράψουμε κάτι το εύθυμο.

Βαδίζοντας την οδό ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ της πόλης μας συνάντησα το φίλο μου Βασίλη.

Αφού ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με ρώτησε. «Θέλω να μου πεις ποιο είναι το χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα». Του είπα δυο τρεις απόψεις και μου τις απέρριψε. Ε! τότε πέστο μου εσύ του είπα. «Το χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα μου απάντησε είναι: Στο μεν άνδρα το κινητό συνοδευόμενο από ένα ποτήρι φραπέ. Στη δε γυναίκα το κινητό, το ποτήρι φραπέ και το τσιγάρο. Ας έχεις αντίρρηση κοίτα γύρω σου μου λέει.» Μπορούσα να του πω ότι δεν έχει δίκιο; Αν κανείς έχει διαφορετική άποψη ας την καταθέσει στο φίλο μου το Βασίλη.

✓ Μ’ αυτές τις επισημάνσεις χωρίς περιττά λόγια, ας κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη.